Μια φορά και έναν καιρό ζούσε μια γυναίκα που λεγόταν Γεωργία και μας έγραψε την ιστορία της για τα ροζ τηλέφωνα σε ένα ροζ σπίτι, σε αυτό το σπίτι όλα ήταν ροζ, το δωμάτιο της ήταν βαμμένο σε ροζ χρώμα, όλα τα έπιπλα ήταν ροζ, ακόμη και τα βιβλία που διάβαζε ήταν ροζ. Εκεί που διάβαζε το ροζ βιβλίο της χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας, οπότε ανοίγει την ροζ πόρτα της και τι να δει?
Στην εξώπορτα στεκόταν ένας άντρας :
– Γεια σου, σε είδα και μου άρεσες πολύ, μπορώ να μείνω στο υπέροχο ροζ σπίτι σου απόψε;’
– Γιατί όχι του λέει η γυναίκα. Ακριβώς για σένα σκεφτόμουν τώρα.
Μπαίνουν λοιπόν στο ροζ σπίτι, ανεβαίνουν τις ροζ σκάλες, συνεχίζουν στον ροζ διάδρομο και στο τέλος φτάνουν στο δωμάτιο ξένων που επίσης είναι ροζ.
Αφού το ευχήθηκε καλή ξεκούραση η γυναίκα βγήκε από το ροζ δωμάτιο ξένων, προχώρησε στον ροζ διάδρομο, κατέβηκε της ροζ σκάλες και μπήκε στο ροζ δωμάτιο της για να συνεχίσει να διαβάζει το ροζ βιβλίο της.
Μετά από λίγο ακούγετε ξανά το κουδούνι στην εξώπορτα.
Η γυναίκα αφήνει κάτω το ροζ βιβλίο της, βγαίνει από το ροζ δωμάτιο της, συνεχίζει στον ροζ διάδρομο, κατεβαίνει τις υπέροχες ροζ σκάλες και ανοίγει την εξώπορτα, που μην ξεχνάμε ότι είναι ροζ. Στην πόρτα βλέπει ξανά έναν άντρα ο οποίος επίσης της ζητάει να κοιμηθεί στο φανταστικό ροζ σπίτι της.
Η γυναίκα συμφωνεί και έτσι μπαίνουν μαζί στο ροζ σπίτι, ανεβαίνουν τις ροζ σκάλες, συνεχίζουν στον ροζ διάδρομο και στο τέλος φτάνουν στο δωμάτιο ξένων που επίσης είναι ροζ. Εκεί βρίσκουν τον πρώτο άντρα που έχει ξαπλώσει και ξεκουράζεται. Στο δωμάτιο που είναι μεγάλο υπάρχουν 3 κρεβάτια. Η γυναίκα αφού δείχνει το δεύτερο κρεβάτι στον άγνωστο άντρα του εύχεται καλή ξεκούραση και βγαίνοντας από το ροζ δωμάτιο ξένων προχωράει στον ροζ διάδρομο για να επιστρέψει στο δικό της ροζ δωμάτιο της, και να συνεχίσει την ανάγνωση του βιβλίου που τι χρώμα είναι? Ροζ φυσικά!.
Το κουδούνι της εξώπορτας όμως χτυπά ξανά.
Η γυναίκα αφού αφήνει το ροζ βιβλίο της στο ροζ κρεβάτι της, βγαίνει έξω από το ροζ δωμάτιο της κατεβαίνει τις ροζ σκάλες, συνεχίζει στον ροζ διάδρομο και ανοίγει την ροζ την πόρτα.
Ένας τρίτος άντρας στέκεται στην εξώπορτα και την ρωτάει εάν μπορεί να κοιμηθεί εκεί το βράδυ. Η γυναίκα ως άλλη μητέρα Τερέζα τον παίρνει υπό την προστασία της και τον οδηγεί στο ροζ σπίτι, διασχίζοντας το ροζ χωλ, ανεβαίνοντας της ροζ σκάλες και φτάνοντας στο ροζ δωμάτιο ξένων όπου αφού του δείχνει το τρίτο άδειο ροζ κρεβάτι, του εύχεται καλό ύπνο και επιστρέφει στο δικό της ροζ δωμάτιο για να συνεχίσει να διαβάζει το αγαπημένος της ροζ βιβλίο.
Την επόμενη πρωί πρωί η γυναίκα αφού βγαίνει από το δικό της ροζ δωμάτιο φτάνει στον ροζ δωμάτιο ξένων και ρωτάει τον πρώτο άντρα:
– Θέλεις καφέ;
– Ναι, λέει αυτός χαρούμενος.
Τότε ρωτάει τον δεύτερο άντρα
– Θέλεις καφέ;
– Ναι, λέει και αυτός που μόλις είχε ξυπνήσει.
Μετά γυρίζει και στον τρίτο άντρα και τον ρωτάει όλο γλύκα και νάζι
– Θέλεις καφέ;
– Όχι, της λέει αυτός. Δεν πίνω ποτέ καφέ, βλάπτει στα νεύρα μου.
Ηθικόν δίδαγμα του ροζ ανεκδότου: 2 στους 3 άντρες πίνουν καφέ το πρωί, μόλις ανοίξουν τα μάτια τους…
